Vierde nieuwsbrief - Reisverslag uit Durban, Zuid-Afrika van Job Ephraim Ephraim - WaarBenJij.nu Vierde nieuwsbrief - Reisverslag uit Durban, Zuid-Afrika van Job Ephraim Ephraim - WaarBenJij.nu

Vierde nieuwsbrief

Door: Job Ephraim

Blijf op de hoogte en volg Job Ephraim

27 April 2016 | Zuid-Afrika, Durban

Hoi leuke lezer,

Op het schip wordt beweerd dat de tijd twee keer sneller gaat dan op andere plaatsen. Ik ben er achter gekomen dat dit een absolute waarheid is. Voor mijn gevoel vliegt de tijd hier. Het is echt ongelofelijk dat ik alweer twee maanden aan boord ben. In de afgelopen tijd is er echt veel gebeurd in deze brief wil ik jullie daar meer over vertellen.


Store-keeper!
Ten eerste ben ik van baan veranderd. De catering aan boord van het schip heeft een store keeper, deze taak mag ik het komende jaar vervullen. Ik ben zeg maar een vakkenvuller in het groot. Dit houdt in dat ik de keuken van voedsel voorzie. Daarnaast voorzie ik het café op het boekendek van spullen en doe ik allerhande klussen over het gehele schip. De jongen die dit voorheen deed, gaat binnenkort van het schip af omdat zijn twee jaar erop zitten. Hierdoor kwam de baan als storekeeper beschikbaar en ik ben vereerd dat zij mij gevraagd hebben om deze baan over te nemen. Ik heb hier enige tijd goed over nagedacht. Deze baan betekent namelijk meteen meer verantwoordelijkheid en zelfstandig werken, wat ik best spannend vind. Ik zie het als een enorme uitdaging dat ik dit mag doen en heb daarom ja gezegd tegen mijn nieuwe baan.
De allereerste weken als storekeeper waren gelijk erg hectisch. Eerst ben ik twee weken ingewerkt. De vorige storekeeper heeft er alles aan gedaan om alle informatie goed over te dragen. Dit was een goede tijd. De weken erna ben ik zelfstandig op pad gegaan. De mensen waarvoor ik werk, waren gewend aan (bijna) perfecte service van de storekeeper. Het was voor hen wel wennen om met mij te moeten samenwerken. Ik vergat de eerste weken immers regelmatig wat. Gelukkig hebben deze mensen geduld met mij, zodat ik eerst kon wennen. Ik was nog aan het wennen, toen er ineens een grote uitdaging voor de deur stond. Ik moest drie voedselcontainers verwerken. Elke drie maanden krijgt het schip drie grote voedselcontainers. Duitsland levert één voedselcontainer en Amerika stuurt twee voedselcontainers. Het schijnt dat het verwerken van voedselcontainers normaal wel redelijk te doen is, maar als nieuweling was dit een sprong in het diepe. Als een container aankomt dan moet ik ervoor zorgen dat er bemanning is die helpt bij het uitpakken van de containers. Het is mijn taak om dan iedereen te delegeren, te bepalen waar alles heen moet en te zorgen dat alles op rolletjes verloopt. Het was niet te voorspellen op welke dag de containers aankwamen, het was flink billen knijpen en hopen op een goede uitkomst. Het is namelijk lastig als je niet van te voren mensen kunt regelen die kunnen helpen. Dit vergde wat improvisatievermogen op het moment zelf :) Gelukkig is uiteindelijk al het voedsel aan boord gekomen. Leuk detail: twee gemeenteleden uit Emmeloord waren een week op bezoek met een visie team, en zij hebben mij geassisteerd bij deze klus. Ik was behoorlijk uitgeput na al die intensieve weken van nieuwe taken en indrukken. Gelukkig liggen wij nu met het schip in droogdok en kan ik het wat rustiger aan doen, daarover later meer.


C-days
Jullie weten waarschijnlijk nog wel dat elke normale week bestaat uit vijf werkdagen en één Connect day (C-day). Op deze dagen krijgen wij de mogelijkheid om met lokale mensen in contact te komen en over het geloof te delen. Hieronder zien jullie wat ik zoal heb gedaan:
- Ik ben in Nederlandse klederdracht aanwezig geweest in het internationaal café aan boord. Tijdens zo’n evenement treden verschillende groepen op en wordt er een presentatie over het schip gegeven. Ik was aanwezig om die mensen te begeleiden. Ik zat bij hen aan tafel om hen van een hapje en een drankje te voorzien en met hen te praten.
- Ik heb een C-day gehad op Deck 4. Dit betekent dat ik aanwezig was in het café. Nadat bezoekers de boekenwinkel hebben gezien, kunnen zij wat drinken in het café. Ik was daar aanwezig om mensen te woord te staan.
- Er was een event speciaal voor mannen georganiseerd waar ik aanwezig was en met hen contact heb gelegd. Dit event was bedoeld om christelijke mannen te bemoedigen. Wij hebben met deze mannen contact gelegd en hen bewust gemaakt van hun rol binnen de kerk en het gezin.
- Samen met anderen heb ik een dagopvang voor straatjongens bezocht. Deze dag heb ik met de jongens gevoetbald, allerlei spellen gedaan en over het schip en het evangelie kunnen vertellen.
- Daarnaast heb ik geholpen bij het opbouwen van een toiletgebouw en een kerk bezocht op goede vrijdag. Hierover vertel ik jullie graag meer.

Het project, waarbij wij een toiletgebouw gingen bouwen, lag ongeveer een uur buiten de stad. De reis er naartoe was al een belevenis op zich, gelukkig kwamen we veilig aan op de plaats van bestemming. Het was een groot project waardoor er meerdere dagen voor ingepland waren. De groep voor ons had de fundering gegraven zodat wij de fundering konden bouwen. In de brandende zon zijn wij de fundering wezen vlakken, hebben wij het waterpas gemaakt en daarna opgevuld met betonnen stenen om op die manier een goede fundering te krijgen. Dit alles zonder echt goed gereedschap, althans anders dan in Nederland. Het kwam erop neer dat wij het beton op de grond mixten en waterpas maken probeerden wij met een touw en een waterpas. Bij zulke situaties roepen wij al snel: TIA, This Is Africa. In Afrika gaat het nu eenmaal anders dan ik thuis gewend ben. Wat ook typisch Afrikaans is, is de gastvrijheid. Wij kregen tussen de middag een heerlijke warme lunch met rijst, kip en natuurlijk een glas échte Coca Cola. In Afrika laten mensen zien dat je welkom bent doordat je Coca Cola krijgt, dat waardeert iedereen dus enorm.

De C-day waarbij ik een kerk bezocht, was ook een hele belevenis. Rond acht uur ’s morgens gingen wij die dag met twee busjes van het schip op pad. Wij waren met drie verschillende teams om naar drie verschillende kerken te gaan. Het team waar ik in zat, werd ruim op tijd afgezet. In de kerkdienst mochten wij een presentatie geven over onszelf en het schip. Eén teamlid vertelde aan het eind hoe zij tot geloof was gekomen. Het was een mooie dienst, nadertijd bleef iedereen hangen om met ons te praten, super leuk! Daarna nam iemand van de kerk ons mee om te lunchen in een poepie goede tent, want als gast mogen wij niets te kort komen. Wij hebben daar ontzettend lekker gegeten en leuke gesprekken met die beste man gehad. Maar dit zou Afrika niet zijn als er een staartje aan het verhaal aan zou zitten. De man zou ons naar het andere team brengen omdat er maar twee busjes waren. Wij zijn met deze man verdwaalt en door vele behulpzame kanten allerlei richtingen opgestuurd, maar niet de goede richting. Uiteindelijk kwamen wij er na een uur aan, dit was rond 13.00. Het laatste team kon elk moment arriveren werd ons verteld. Dat hebben wij geweten, uiteindelijk kwam het laatste team pas om 15.30 aan en had nog geen lunch gehad omdat de kerkdienst gigantisch lang had geduurd. Ik zeg maar zo: This Is Africa  ! Gelukkig hebben wij tijdens het wachten er het beste van gemaakt. Wij hebben kunnen genieten van de zon, kunnen voetballen met Afrikaanse kids en genoten van de prachtige Afrikaanse natuur.


Droogdok
Op het moment van schrijven, liggen wij nog in droogdok. Voor mij betekent dit een periode van meer rust. Tijdens droogdok is er weinig werk voor mij als storekeeper daarom werk ik mee in de keuken. Ik werk mee in een super leuk team waarmee ik de grootste lol beleef. De meeste mensen verrichten op dit moment in droogdok extra fysiek werk en daarom verzorgen wij als keuken wat extra’s. ’s Ochtends is er iets extra’s zoals spek en ei, tijdens de koffiepauze is er vaak wat lekkers gebakken. Tussen de middag is er keuze tussen iets warms van de dag ervoor of brood. s’ Middags bij de koffie is het enige gezonde momentje van de dag. Zij krijgen dan wat fruit. Het avondeten serveren wij extra vlees of vis. Doordat wij zoveel extra serveren is het drukker in de keuken, maar ik vermaak mij uitstekend. Er wordt veel fysiek werk verricht waardoor bij de meesten het licht op tijd uitgaat s’ avonds. Voor mij de uitgelezen kans dus om iets meer uren te slapen en bij te komen van de afgelopen weken.

Willen jullie met mij mee danken voor de geweldige dingen die God doet?
- Danken voor het tot nu toe veilige en voorspoedige droogdok
- Danken voor de rust en kalmte na een hectische periode
- Danken voor mijn baan waarin ik uitdaging zie en veel werkplezier ervaar.
Willen jullie met mij meebidden?
- Bidden voor een veilige vaart naar Richardsbay, de volgende haven.
- Bidden voor een veilige terugkeer van de crew naar het schip




  • 27 April 2016 - 22:04

    Piet Visser:

    Hé jop voor je het weet ben je weer thuis ga je hoet

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Zuid-Afrika, Durban

de Logos Hope


Recente Reisverslagen:

09 September 2017

Nieuwsbrief 12

07 Juli 2017

C-days in Jamaica + nieuwtje

06 Januari 2017

Nieuwsbrief 8

01 November 2016

Nieuwsbrief 7

02 September 2016

Nieuwsbrief 6
Job Ephraim

Actief sinds 21 Okt. 2015
Verslag gelezen: 560
Totaal aantal bezoekers 16406

Voorgaande reizen:

19 Januari 2016 - 28 Februari 2018

de Logos Hope

Landen bezocht: